کد مطلب:4681 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

آيا مي توان توسّل يا دعا را جايگزين مسئوليّت اجتماعي و ديني كرد؟

دعا و توسّل نبايد باعث بي توجّهي به وظايف اجتماعي و ديني شود. دعا و توسّل به انسان قدرت بيشتري مي دهد تا بتواند به گونه اي بهتر از عهده انجام وظايف خود برآيد.
اين جهان، جهان علل و اسباب است. تمام پديده هاي مادّي و معنوي اين جهان از رهگذر اسباب به وجود مي آيد. تكامل و سعادت انسان نيز يكي از همين پديده ها است. تنها از طريق دعا و توسّل و بدون توجّه به ديگر وظايف نمي توان به سعادت رسيد. انسان موجودي است ضعيف و نامحدود و در بسياري از موارد به خواسته هاي خود نمي رسد; بنابراين، نيازمند نيرويي ماوراي علل و اسباب طبيعي است تا به او قدرت روحي بيشتري دهد; اين نيرو از طريق دعا و توسّل حاصل مي شود.
در بسياري از دعاها، انسان مي آموزد كه تقاضاي عزم براي اقدامات مثبت مي نمايد مثل: «اللهم اني اسئلُك... عزائم مغفرتك; خداوندا از تو تصميمهايي كه باعث بخشش تو شود، خواهانم»(1) و يا فرازهايي از دعاي كميل: خدايا قدرت ظاهري و باطني مرا براي خدمتت تقويت فرما!

( بخش پاسخ به سؤالات )

ـــــــــــــــــــــ
1 - دعاي تعقيب نماز ظهر.

ـ4ـ